کد مطلب:94584 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
[صفحه 443] پس از آن كه طلحه و زبیر، با علی (ع) بیعت نمودند، هر دو پیمان شكنی كردند و به بصره رفتند و در آنجا یاغی گری نموده، و چنگ غارت به مال و ثروت مسلمین افكندند، و برخی از نیكوكاران و مومنان را كشتند. گروهی از اصحاب علی (ع) گفتند:- كاش كسانی را كه برای كشتن عثمان اجتماع كردنده بودند، كیفر میفرمودی، تا عذری و بهانه ای برای پیمان شكنان باقی نمی ماند.... و این خطبه خطاب به آنان است تدبیر كیفر و تنبیه آن عاصیان، چنین نیست كه می پندارید ای برادران من، از آنچه شما آگاهید من هم باخبرم اما چگونه از قاتلان عثمان انتقام كشم، حال آنكه گروهی كه برای كشتن او اجتماع نمودند و این آشوب را بر پا ساختند، هنوز در اوج قدرت خود باقی هستند و بر ما مسلط میباشند و به ظاهر ما را بر آنان سلطه و اقتداری نیست. بجاست كه بدانید، غلامان شما با قاتلان عثمان هم پیمان بودند و بادیه نشینان به این گنه كاران پیوستند. اینك اكثر آنان در میان شما هستند، و در آزار شما توانا و قادرند. آیا شما بر هر چه اراده كنید توانائید ؟ چنین چیزی كه شما می خواهید، كاری است ابلهانه و از روی جهل و نادانی. آن ظالمان، پشتیبانان فراوان دارند هنگامیكه از این خ ونخواهی سخن به میان آید، مردم به چند دسته تقسیم می شوند. گروهی هستند كه آنچه شما می بینید، آنها هم می بینند و با شما هماهنگی دارند. عده ای نیز هستند كه از این راز آگاهند و آنچه شما نمی بینید آنها می بینند و شما را در اینكار یاری نمی كنند. و سرانجام آخرین افراد، كسانی هستند كه نه چیزی می بینند و نه به شما یاری می كنند و نه با دیگران همكاری مینمایند. حال كه چنین است، در اینكار شكیبائی كنید تا مردم از آشوب این فتنه آران گیرند و جوشش دلشان، به آرامش نشنید و به موقع خود، عدالت درباره آنان جاری شود. پس، نزد من آرام باشید و به دستوراتم گوش دهید و از اوامرم پیروی نمائید. كاری نكنید كه موقعیت و توانائی از من سلب شود و سستی و خواری جایگزین این فرصت گردد. اگر شكیبائی كنید بزودی این امر را به مدارا- اگر ممكن شود- اصلاح كنم و اگر بدین شیوه همكاری از پیش نرفت و دیگر چاره ای نبود، آن وقت دوای درد پیمان شكنان، داغ و زخم هلاكت بار شمشیر است و بس
صفحه 443.